دل نوشته

من دلتنگ هستم اما تو بی خبر از من

دل نوشته

من دلتنگ هستم اما تو بی خبر از من

نیایش ابان

ماه من رسید ماهی که تمام سال بیدارش بودم و چشم به راه امد و امد و امد و امد

امد که به تمامم برچسب نا تمامی بزند بزند و بزند و بزند

خدایم خدایم

اه ای خدایم

صدایت میزنم

بشنو صدایم

شکنجه گاه این دنیاست جایم

به جرم زندگی این شد سزایم

اه ای خدایم بشنو صدایم

مرا بگذار با این ماجرایم

نمیپرسم چرا این شد سزایم

اه ای خدایم

بشنو صدایم

گلویم مانده از فریاد و فریاد

ندارد کس غم مرگ صدا را

هنوزم زندگی جاریست هنوزم به هر سو باد و حشی در گذار است

خواب گل به گل هنوزم کابوس وار است

الهی در شب فقرم بسوزان

ولی محتاج نا مردان مگردان

عطا کن دست بخشش همتم را

خجل از روی محتاجان مگردان

الهی کیفرم را میپذیرم

که از تو ذات خود را پس بگیرم

کمک کن تا که با نا حق نسازم

برای عشق و ازادی بمیرم

اردلان را نفس کشیدم تا شاید رهی باز شود به این تن تمام سوخته تا شاید هوایی باشد برین مسموم تا شاید جانی باشد بر این خاکستری

13 چهارشنبه 5 آبان 1389 ساعت 11:29 ق.ظ

نظرات 4 + ارسال نظر

نیما چهارشنبه 5 آبان 1389 ساعت 11:40 ق.ظ

و نگفتم آنچه را باید می گفتم
او رفت و من ماندم و 1 خروار خاطره، من ماندم و او که هر شب نمی دانم از کجا می آید در خواب هایم و تنها نگاهم میکند و بی هیچ حرفی می رود و بعد این منم که رها شده از این کابوس ها مستاصل می گریم.
این روزها همه جا را گشته ام به دنبالش،در به در،کو به کو،به دنبال نشانی از او.
گشته ام بلکه پیدایش کنم، غرور لعنتی ام را زیر پا له کنم و برای نخستین بار(نخستین بار) توی چشم هایش خیره نگاه کنم وبگویم که دوستش دارم و این بار نگذارم که برود و این بار از دستش ندهم و این بار اگر لازم بود مقابل دنیا بایستم به خاطر دلم.
این روزها همه جا را گشته ام به دنبالش، و او نیست... دیگر نیست، لا اقل دیگر برای من نیست و این منم که باید یک طوری کنار بیایم با این حقیقت در حالیکه میدانم این سرنوشت مان نبود ، اشتباه من، ترس من از حرف ونگاه دیگران وغرورم سرنوشت مان را اینطور رقم زد.
و خدا میداند پشیمانم،خدا می داند هر روز به خود لعنت می فرستم که چرا پیشتر به او نگفتم که دوستش دارم.

دوست من که این جملات را خواندی
اگر کسی را دوست داری،قبل از آنکه او را از دست بدهی ، قبل از آنکه او را از خود برنجانی و بگریزانی به او بگو، این حق اوست که بداند. تنها کافی است غرورت را زیر پا بگذاری، و بی خیال دیگران شوی، لااقل بعدها پشیمان نمی شوی که تلاش نکردی برای رسیدن به او.
اگر در درست بودن انتخابت شک نداری نگذار دنیا فاصله بیندازت میان تان،او جایی در این دنیای بزرگ در انتظار توست.
همین اکنون گوشی ات را بردار و با یک اس ام اس دوستت دارم انسانی را ، وجودی را، دنیایی را غرق شادی کن.

نیما چهارشنبه 5 آبان 1389 ساعت 11:41 ق.ظ

از شما تقاضا دارم این مطلب را در وبلاگ تان در معرض نمایش قرار دهید و مرا در این امر یاری کنید.
این مطلب را برای دوستانتان نیز ارسال کنید و نظرات خود را به این آدرس بفرستید
Nima.ghgh@gmail.com

به نام خدا
این روزها زمانی را به یاد می آورم که از آن زیاد گذشته
آنقدر زیاد که راحت، بی هیچ تلاشی و بی هیچ جدالی می توان از حافظه پاکش کرد
از آن روزها زیاد گذشته،آنقدر که با تک تک روزهایش می توان پوشاند تمام تصویرهای او را، تمام لحظه های با او بودن را
من اما با تمام این حرف ها ، تنها کافی است چشمانم را روی هم بگذارم تا خاطراتش نقش ببندد در برابر چشم های بسته ام
من اما حتی نیازی ندارم به تلاش برای به یاد آوردنش، او خود می آید و عذاب مرا دو چندان می کند
او می آید و من به یاد می آورم که:
مغرور بودم،مغرور،آنقدر زیاد که همیشه از روی کوه غرورم او را نگاه می کردم، که غرورم شد قفلی بر دلم،
و او... مصداق کامل خوبی بود، نزدیک بود، درست در برابرم بود، و خدا میداند می دانستم همان کسی است که همیشه دوست خواهم داشت، خدا می داند می دانستم کسی است که ندیدنش زجرم خواهد داد، خدا می داند می دانستم که اگر از دستش دهم یک عمر پشیمانی گریبانم را خواهد گرفت ،خدا می داند می دانستم، خوب میدانستم، اما من... مغرور بودم
شاید می ترسیدم جواب علاقه ام نگاهی سرد باشد، شاید می ترسیدم پاسخم سر تکان دادنی بیش نباشد، شاید می ترسیدم برنجد و برود.
و نگفتم آنچه را باید می گفتم