کاش لحظه های رفتن نمیبارید اشک چشمام
حق حق دلتنگیامو میشکستم توی رگهام
دل پر تحملم از گریه ی من گله داره
چهره ی سرخ غرورم از شکستم شرمساره
باغ پیوند منو تو پر از عطر اقاقی
سوگلی ترانه هایم سبز خواهد ماند باقی
خیلی دوست دارم گلم
خودت هم اینو خوب میدونی
اگه هم نمیدونستی حالا بدون که تو همه ی دنیامی
ستاه های سربی فانوسک های خاموش
من و هجوم گریه از یاد تو فراموش
تو بال و پر گرفتی به چیدن ستاره
ای منو به خاک این غربته شبانه
دوستت دارم
هر روز که میگذره من دلم بیشتر واست تنگ میشه
نگو
من خودم میدونم
قصه دلتنگیم تکراری شده
خودم اینو میدونم
ولی مگه دسته منه
دوست دارم
گناه که نکردم عاشقت شدم
دوست دارم تاهمیشه
این همه حق حق و گریه
ناله ام از سر تکرار
پیکر بی جان عاشق
دیده شد بر چوبه ی دار
نعره هایم سرد و کم سو
شکل بغض کهنه ی نور
شکل بی نهایت عشق
مثل یک خاطره دور
از من تقدیم به کسی که همه ی دنیامه
دلتنگیم زیاده
تنهاییم زیاده
غربتم زیاده
گریم زیاده
حق حقم زیاه
حرفای نگفتم زیاده
ترسم زیاده
دلشورمزیاده
اما
خوشی ندارم
خندم زورکیه
روزای خوب ندارم
دیروزم بدبود
امروزم هم مثل دیروزم
فردا هم
اما...
نه...
فردا
من یه عشق دارم
اونو دارم
17 سال انتظار
چند سال دیگه هم تحمل میکنم
میدونم اخر قصه خوب تموم میشه
میدونم
بزار فریاد بزنم
بزار همه بدونن دوست ارم
بزار جنجالی باشه
منهمیشه همه چیز رو با صدای بلند گفتم
همه چیزم جنجالی بوده
به جز غصم و گریم و عشقم
ولی تویی که همه دنیامی بزار داد بزنم
بزار عشقم جنجالی باشه