من اگه خدا بودم ...

اگه دیوار کجی ها رفته بالا تا ثریا
دست معمار خدا بود خشت اول من و ما
چه عیبی داشت اگه فردا جهان بهتر از این می شد
خدا میرفت و یک مادر پرستار زمین می شد 

خدا بیداری ؟ 

با تو هستم 

میدونی چند نفر ستن که مزه دهنشون شوری اشک چششونه ؟ 

میدونی ؟ 

خوابی ؟ یا چشاتو بستی  

واسه چند لحظه هم اگه بیای پایین میبینی 

کم نیستن اونایی که با سیلی صورتشون رو سرخ نگه داشتن 

 کم نیستن اونایی که گریه شده رفیق تنهاییشون 

خودت خوب میدونی  

چه کسایی اون بالا ها نشستن 

من اگه خدا بودم شهر بم هرگز نمی لرزید
نیمه شب اون غنچه ی نوزاد از نگاه مرگ نمی ترسید
 

من اگه خدا بودم 

چرا باید دنیا محل سختی و جنگ باشه 

چرا اینجا باید این همه بچه باشن که ارزوشون یک لحظه لبخند باشه 

چرا خیلی ها ارامش رو دستنیافتنی میدونن ؟ 

من اگه خدا بودم مادرهای دجله ی خونین نمی مردند
از فرات سرخ آلوده ، نو عروسها ماهی مرده نمی خوردند 

عدالتی که میگی همینه ؟ 

پس جهنمت کجاست ؟ 

جهنم تر از زمین جایی هست ؟  

من اگه خدا بودم دخترهای اورشلیم و غزه و صیدا
جای حکم تیر و نارنجک ،ترانه می نوشتند روی دیوارها
 

معنی رستگاری و خوب بودن چیه ؟ 

اینکه باید اینجا زجه بزنیم و کسی سرش رو نچرخونه ؟ 

هر کسی جای خدا بود ،شاهد این روزگار و این زمین زار
دسته کم معجزه ای می کرد برای بچه های بی کس و بیمار 

ببین چند نفر اومدن بالا با دین و مذهب 

همونا فروختن شرف رو به پول و قدرت 

اگه کفره کلام من 

 یکی حرفی بگه بهتر
وگرنه بازی واژه 

 نمی بازم من کافر
صدای زنگ بی رحمی  

سر هر کوچه و برزن
به گریه میرسه از درد 

 دل سنگ و دل آهن 

من اگه خدا بودم ...